Το βιβλίο αποτελεί ομιλία του Ίρβιν Γιάλομ κατά την παραλαβή του βραβείου Όσκαρ Πφίστερ, μιας πολύ σημαντικής τιμητικής διάκρισης που απονέμει η Επιτροπή για την Ψυχιατρική και τη Θρησκεία της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας. Ο διάσημος ψυχίατρος αναπτύσσει εδώ τις θέσεις του για την υπαρξιακή ψυχοθεραπεία και αναλύει τα σημεία στα οποία συγκλίνει ή αποκλίνει από τη θρησκευτική παρηγορία. Οι ιδέες του Νίτσε, του Σοπενάουερ και του Καζαντζάκη διαπνέουν αυτό το καίριο θεωρητικό κείμενο του συγγραφέα των μυθιστορημάτων "Στο ντιβάνι" και "Όταν έκλαψε ο Νίτσε".
"Η ομιλία μου θα επικεντρωθεί στα θέματα που ξεπηδούν από αυτά τα αντικρουόμενα συναισθήματα και ιδίως σε κάποια υπαρξιακά θρησκευτικά ζητήματα τα οποία συχνά θεωρούνται θρησκευτικής φύσεως. Θα σκιαγραφήσω επίσης κάποιες συγκρίσεις ανάμεσα στην υπαρξιακή ψυχοθεραπεία και τη θρησκευτική παρηγορία. Πιστεύω ότι τις δύο αυτές προσεγγίσεις τις συνδέει μια σύνθετη και τεταμένη σχέση. Κατά μιά έννοια είναι ξαδέλφια, έχουν τους ίδιους προγόνους και τις ίδιες μέριμνες. Μοιράζονται μια κοινή αποστολή: διακονούν την απόγνωση, που είναι εγγενής στην ανθρώπινη μοίρα. Μερικές φορές έχουν κοινές μεθόδους -την προσωπική δυαδική σχέση, τη διαδικασία της εξομολόγησης, της εσωτερικής εξερεύνησης, της συγχώρησης των άλλων και του εαυτού."
No comments:
Post a Comment